| بررسی تجربی و عددی بهینه سازی فرایند پرداختکاری ساینده چرخشی داخلی و خارجی قطعات استوانه ای |
| کد مقاله : 1043-CAMMT |
| نویسندگان |
|
علی خوش انجام *1، محمد رضا صمدی2، کیوان خوش انجام3 1مکانیک، دانشکده مکانیک، اراک،مرکزی 2دانشکده مهندسی مکانیک- دانشگاه فنی و حرفه ای- تهران - ایران 3گروه فنی مهندسی - دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه |
| چکیده مقاله |
| از فرایندهای نوین و پرکابرد پرداختکاری سطوح قطعات استوانه ای، فرایند پرداختکاری مگنتی ساینده ی چرخشی می باشد(MRAF). این فرایند با استفاده از نیروی مغناطیسی و سرعت چرخشی به صورت همزمان و مخالف هم انجام می گیرد. در این فرایند نیروهای مورد نیاز برای ماشینکاری و پرداختکاری سطوح، از طریق نیروی مغناطیسی و چرخشی به سطح قطعه کار اعمال می شود. یکی از قابلیت های این فرایند توانایی پرداختکاری سطوح داخلی و خارجی قطعات مختلف با فرم هندسی خاص و متقارن محوری هستند. هدف از این مقاله بررسی مدل ریاضی مکانیزم براده برداری و تغییرات زبری سطح و نیز نیروهای اعمالی در فرایند، برای یک ذره ی ساینده می باشد. به منظور مدلسازی و بهینه سازی پارامترهای فرایند از روش سطح پاسخ و آنالیز واریانس استفاده شده است. براساس مدل ریاضی ارائه شده مشاهده گردید پارامترهای سرعت چرخشی (S) فاصله کاری (w) و ابعاد ذره ی ساینده (A) تاثییر به سزائی بر کیفت سطح( Ra) دارند. براساس روش پاسخ سطح، کمترین مقدار زبری سطح از طریق سرعت چرخشی 700 دور بر دقیقه، فاصله کاری 5/1 میلیمتر و ذره ساینده با ابعاد 18 میکرومتر بدست آمده که برابر با 64/43 نانومتر بوده و با مقدار تجربی بدست آمده از آزمایشها، یعنی 43 نانومتر مطابقت قابل قبولی داشت و از میزان مطلوبیت 9959/0 برخوردار بود. نتایج بدست آمده نیز در حالتهای تئوری و تجربی مطابقت خوبی با هم داشتند. |
| کلیدواژه ها |
| پرداختکاری سایشی، صافی سطح، ماشینکاری، نیروی مغناطیسی |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه شفاهی |